1 september 2022
Leestijd: ongeveer drie minuten
Acteurs zijn vaak bang voor het swiebertje-effect: dat ze geassocieerd zullen worden met een bepaalde rol, waardoor ze in andere rollen niet meer serieus genomen worden. Ik denk dat dit terecht is, maar ze hebben er natuurlijk zelf ook invloed op.
Toen ik in 2013 cursussen ging geven over de bodem, wist ik dat ik nooit uitgeleerd zou raken op dat gebied. Wat ik nog niet wist, is dat ik ook veel zou leren over dingen die voor veel mensen niets met de bodem te maken lijken te hebben. Als je naar een lezing van mij komt voor praktische tips voor je moestuin, dan kun je het gevoel hebben dat ik uitweid over onderwerpen die ongerelateerd lijken. Voor mij is het allemaal verbonden.
Het probleem is dus, dat een lezing over de bodem voor mij oppervlakkig begint te worden. Hoewel ik natuurlijk nog steeds de noodzaak zie om het evangelie van de bodem te verkondigen, krijg ik steeds meer de behoefte om de diepte in te gaan – misschien moet ik zeggen: de breedte in. En dat lukt niet als het grootste gedeelte van mijn aanbod bodemgerelateerd is. Vandaar dat ik mijn aanbod heb verwijderd, op twee na: de workshop Vertragen om te versnellen en de cursus Leven op Aarde.
De oplettende lezer heeft het de laatste jaren in mijn blog kunnen zien gebeuren. Ik heb de veranderingen in de wereld gadegeslagen en ik ben gaan twijfelen of mijn missie wel de juiste is. Kan ik ecologische inzichten gebruiken om andere nijpende problemen op te lossen, of toch op mijn minst te duiden? Ik ervaar de extreme droogte en zie hoe laconiek sommige mensen daar onder zijn. Ik zie de sociale ontrafeling met lede ogen aan en vraag me af: moet ik daar niet al mijn aandacht aan schenken?
Een rups is een prachtige eetmachine. Hij verslindt planten en haalt daar energie uit. Ik haalde ook energie uit het geven van cursussen, maar omdat ze steeds korter werden (en daarmee oppervlakkiger), haalde ik er ook steeds minder energie uit. Daarom is het tijd voor mij om te verpoppen, voordat mijn energie op is. Een pop is een vreemd iets. Er gaat een rups in, die volledig oplost en verandert in een vlinder. Toch is die vlinder genetisch identiek aan de rups en heeft hij zelfs herinneringen aan zijn leven als rups. Het klinkt als een onprettig, maar wel levensnoodzakelijk proces. Niet heel anders dan de puberteit eigenlijk.
Ik wil maandenlang, en misschien wel meer dan een jaar, gaan schrijven en mezelf opnieuw uitvinden. Jullie de kans geven om te vergeten wie ik ook alweer leek te zijn. Iedereen de kans geven een nieuwe Marc te leren kennen. Mijzelf de kans geven om te veranderen in wie ik al ben.
Om het boek en mijn verpopping mogelijk te maken, ben ik van jullie afhankelijk. Een schrijver krijgt van een uitgever een voorschot, zodat hij in zijn levensbehoeften kan voorzien. Ik heb niet alleen geen uitgever, ik ga het boek gratis verspreiden. Via een website, een e-book, print-on-demand, of misschien zelfs wel via een uitgever die het niet-commercieel op henneppapier wil uitgeven.
Terwijl ik schrijf en verpop, lopen de huur van ons huis en alle andere kosten gewoon door. Het kan natuurlijk zijn dat je je toch al aan het afvragen was wat je met al die tonnen of miljoenen aan moest, maar het is waarschijnlijker dat je tot die grote groep Nederlanders behoort die de eindjes aan elkaar moeten zien te knopen. Hoe dan ook: als je iets kunt missen, help je mij met dit levensnoodzakelijk proces.
Natuurlijk zijn er talloze andere manieren om me te helpen. Naarmate het boek vordert, heb ik steeds meer proeflezers nodig. Ik heb mensen nodig die mooie illustraties willen maken. Iemand die uiteindelijk een mooie lay-out kan maken. Waarschijnlijk heb ik dingen nodig, waarvan ik nu nog niet weet dat ik ze nodig heb. Maar goed, daar heeft het universum synchroniciteit voor uitgevonden.
Dat is allemaal voor later. Nu gaat het erom de zesentwintig letters van het alfabet en een handjevol leestekens op de juiste plaats te krijgen, zodat jullie mijn transformatie mee kunnen maken. Dat is lastiger dan je wellicht zou denken. Het is diep werk, zoals dat heet. Je kunt niet steeds afgeleid worden, want dan kom je niet verder. Dan blijf je oppervlakkig bezig.
Vandaar dat ik zo nu en dan een schrijfretraite ga doen. Ik ben dan een aantal dagen of een week niet bereikbaar. Hopelijk kan ik dan echt grote stappen maken!
Facebook
LinkedIn