2 juli 2022
Ik herinner mij een wereld waarin iedereen een diepe verbondenheid voelt met het landschap waarin hij leeft.
Een wereld waarin iedereen zich afhankelijk weet van het voedsel dat binnen loopafstand wordt geproduceerd. Waarin iedereen weet dat hij zuinig moet zijn op dat dunne laagje levende bodem. Waarin door iedereen elk dier, plant of ander organisme wordt gekoesterd omdat het deel uitmaakt van hetzelfde levensweb waar hij zelf deel van uitmaakt. Een web dat kwetsbaar is en krachtig tegelijk. Een wereld zonder honger, want mensen hebben geleerd om eerlijk te delen. Mensen weten waar gezond voedsel vandaan komt. Mensen zijn vitaal en liefdevol.
Ik herinner mij een wereld waarin iedereen een diepe verbondenheid voelt met de mensen om zich heen.
Een wereld waarin iedereen zich afhankelijk weet van de gemeenschap waar hij een onlosmakelijk deel van uitmaakt. Waarin niemand zich gelukkig kan voelen zolang iemand anders niet genoeg heeft. Waarin alles stroomt zoals de energie in een ecosysteem van het ene organisme naar het andere stroomt.
Ik herinner mij een wereld waarin schoon water voor elk organisme beschikbaar is. Waarin mensen weten hoe de bodem het water voor ze zuivert en het hele jaar door laat stromen in heldere beken en meanderen rivieren. Ik herinner mij een wereld waarin bomen zorgen voor koelte en regen. Waarin vogels kwetteren en insecten zoemen.
Ik herinner mij een wereld waarin niets en niemand dakloos is. Waarin niets en niemand eenzaam is. Waarin depressief zijn onmogelijk is. Waarin niemand hoeft te zoeken naar de zin van het leven.
Ik herinner mij een wereld waarin alles en iedereen de vrijheid heeft om te gaan en staan waar hij wil. Een wereld waarin niemand een ander kan dwingen iets te doen tegen zijn aard in. Een wereld zonder schaarste, zonder machtsmiddelen. Een wereld waarin niemand iets kan verbieden, waarin niemand een ander wil schaden.
Ik herinner mij een wereld waarin iedereen schoonheid creëert, waarin iedereen die zich ongelukkig voelt een luisterend oor vindt, een schouder om op te huilen heeft, een koesterende omhelzing kan verwachten. Een wereld waarin iedereen zich thuisweet.
Ik herinner mij deze wereld heel duidelijk, als was het morgen.
Ik herinner mij deze wereld uit een droom die werkelijkheid was.
Facebook