26 september 2020
Elke dag realiseer ik me meer hoe afgescheiden van onze omgeving we leven. We drinken het water uit de beek niet meer, we eten de planten uit ons landschap niet meer, we ruiken de bloemen niet meer. We voelen ons zelfs niet meer verbonden met het universum, omdat we de sterrenhemel amper meer kunnen zien. Hierdoor realiseren we ons steeds minder hoe afhankelijk we zijn van de biosfeer waar we een intrinsiek onderdeel van zijn. We zijn blind geworden voor het web van het leven.
Door 'de natuur' als iets buiten ons te zien, ontstaat er een fictieve grens tussen mensen en de rest van de biosfeer. Liefde is het laten vervagen van grenzen: ten diepste voelen dat alles en iedereen met elkaar verbonden is. In alle culturen, behalve de onze, vindt er een initiatie plaats waarbij jonge mensen door een (vaak traumatische) ervaring tot dit inzicht komen.
Wat er nu met de biosfeer gebeurt kan tot een wereldwijde initiatie leiden: het plotselinge inzicht dat alleen een revolutie van liefde ons kan redden. Niet geld, niet technologie, niet een oorlog tegen het klimaat. Gewoon heel simpel het inzicht dat alles met elkaar verbonden is.
De revolutie begint met mensen zoals jij en ik, die gewoon gaan doen wat belangrijk is en zich afhankelijk weten van alles en iedereen om ons heen. Help je mee?
Facebook