Als mensen mij vragen of ik een voorstander ben van een onvoorwaardelijk basisinkomen, dan is mijn antwoord steevast: ja, mits het bestaat uit schone lucht, gezond basisvoedsel, schoon water, een stabiel klimaat en beschutting. En dat niet alleen voor alle mensen, maar voor alle organismen op Aarde.
Geld biedt geen garantie dat deze zaken beschikbaar zullen blijven in de nabije toekomst – het biedt alleen schijnzekerheid. Een (geld-)basisinkomen biedt echter wel de rust om te doen wat nodig is om de genoemde eerste levensbehoeften veilig te stellen voor de generaties na ons. Het kan de overgang naar een beter systeem makkelijker maken.
Het mooie van een geefeconomie is dat alles altijd de goede kant op stroomt: van degenen die iets hebben naar degenen die het nodig hebben. Het probleem met de huidige economie is dat alles altijd naar diegenen stroomt die alles al hebben. De drie rijksten hebben inmiddels evenveel in bezit als de 39 miljard armsten en dat verschil wordt met de dag groter. Wij willen niet meer aan dat systeem meewerken, maar we staan er toch nog met één been in. Dat is best lastig!
Het is heel erg ongezond om van een persoon of instantie afhankelijk te zijn. Maar het is heel gezond om van een gemeenschap van mensen afhankelijk te zijn. We willen toe naar een wereld waarin iedereen zich weer onderling afhankelijk voelt. Niet alleen van andere mensen, maar van alle organismen die deze planeet rijk is. Door nergens een transactie van te maken, maar door onvoorwaardelijk te geven en te ontvangen, hopen we het belang ervan voelbaar te maken – bij onszelf én anderen.
Meer lezen?
Caroline en Marc Siepman (en Timo)