22 maart 2022
Als je een verhaal vertelt, kun je de luisteraar aandachtig en gemotiveerder laten zijn en alles beter laten onthouden door spanning op te bouwen. Dit gebeurt dankzij de productie van dopamine bij de luisteraar.
Je kunt de luisteraar ook jou laten vertrouwen, vrijgeviger laten zijn, laten ontspannen en verbinding laten voelen door open eerlijk te zijn over je gevoelens. Dit gebeurt dankzij de productie van oxytocine.
Door de luisteraar te laten lachen, worden ze creatiever, meer ontspannen en aandachtiger. Dit gebeurt dankzij de productie van endorfine.
Aan de andere kant kun je de luisteraar ook intolerant, geïrriteerd en sceptisch maken, zijn of haar creativiteit blokkeren, de dingen die je zegt slecht laten onthouden en slechte beslissingen laten nemen. Het enige dat je hoeft te doen, is inspelen op angst. Een verhaal vertellen van wij tegen zij. Een verhaal van naderend onheil. Cortisol en adrenaline doen de rest.
Dergelijke verhalen horen we nogal veel, maar bedenk: niets ervan hoeft waar te zijn. Door de werking van cortisol en adrenaline, zul je een doemverhaal eerder voor waar aannemen dan een positief, verbindend verhaal.
Stom hè? Dat we ons zo door onze hersenen voor de gek laten houden? Hoog tijd dat we rollen om gaan draaien. Samen met anderen kunnen we verhalen gaan leven die, door ze te geloven, waarheid worden. Samen kunnen we weer verliefd worden op de wereld. Mensenlief, het is hoog tijd.
Facebook