23 februari 2022
Ach, kom maar hier; ik weet dat je bang bent.
Ik snap dat je het ook allemaal even niet meer weet.
Het geeft niet, we voelen allemaal hetzelfde.
Laat je tranen als brede rivieren naar de oceanen stromen.
Laat de vissen er in zwemmen, laat de zon je tranen verdampen.
Laat grote wolken ontstaan met angstaanjagende donderkoppen.
Laat het donderen en bliksemen.
Laat de regen al je zorgen wegspoelen en bedenk: dit zijn mijn tranen.
Laat dan de zon weer doorbreken en wacht tot de mensen uit hun huizen komen.
Verschrikt zullen ze zoeken naar de oorzaak van dit natuurgeweld.
Dan zullen ze jou zien staan. Jij was het. Jij deed dit. Jij was die dondergod.
Je geeft licht. Je bent getransformeerd. Je wordt nooit meer dezelfde.
Je bent niet meer bang. Je bent niet meer in de war. Je weet wat er moet gebeuren.
Je leert andere mensen om zo hard te huilen, dat de straten blank staan.
En als de zon dan weer doorbreekt, is niemand meer bang. Nu geven we allemaal licht.
Iedereen is vrij. Iedereen is gelijk. Iedereen voelt zich verbonden.
We delen nog één laatste knuffel en dan maken we samen de wereld elke dag een stukje mooier.
En we voelen het in onze botten: het had niet anders kunnen gaan.
Facebook