19 maart 2021
Leestijd: ongeveer twee minuten
Waarom rechts zoveel stemmen heeft gewonnen? Betekent het dat de Nederlander ineens veel racistischer, xenofobischer en asocialer is geworden?
Ik denk van niet.
Ik denk dat elke stem voor rechts uit angst geboren is. We worden constant gebombardeerd met dingen waar we bang voor moeten zijn, zeker het afgelopen jaar. Een partij die zegt de problemen op te kunnen lossen zonder dat mensen al te veel hoeven te veranderen, kan op veel stemmen rekenen.
Maar ho, wacht eens even: er is toch veel veranderd? Ja, aan de oppervlakte lijkt dat inderdaad zo te zijn. Maar er heeft geen systeemwijziging plaatsgevonden. De banken parasiteren nog steeds op de boeren. We hebben de luchtvervuiling niet aangepakt. We hebben de biomassacentrales zelfs extra hard opgestookt, de bomen verdwijnen bij bosjes. We hebben de kwaliteit van ons voedsel niet verbeterd. We hebben stress niet laten afnemen, bewegen niet gestimuleerd. We geven mensen nog steeds niet de vrijheid om te zeggen wat ze denken. De farmaceutische industrie wordt nog steeds gedreven door geld, niet door een intrinsieke motivatie om mensen gezond te houden. We hebben de controle niet laten verslappen, maar nog verder opgeschroefd.
Is iedere stem voor links dan een stem uit liefde? Niet per se. Ook linkse stemmers kunnen bang zijn. Voor biodiversiteitsverlies, klimaatverandering, dat soort dingen. Maar in potentie kun je uit liefde stemmen: voor dierenwelzijn, voor biodiversiteit, voor meer natuur, voor meer sociale cohesie. Maar dat doet maar een heel klein percentage van de stemmers.
Je kunt ook vanuit liefde leven: elke keer dat je iemand vertrouwt, iemand iets geeft zonder er iets voor terug te verwachten, de tuin lekker laat verrommelen, de schutting weghaalt, iemand je volle aandacht geeft, iets of iemand niet veroordeelt, ... geef je een stem aan een mooiere wereld. Het zijn kleine dingetjes, maar wel miljoenen kleine dingetjes. En die zijn sterker dan één groot ding.
Als iedereen vanuit liefde leeft, kan de overheid niet meer functioneren. Controle is uiteindelijk een illusie: de overheid kan alleen controle uitoefenen als het volk in een constante staat van angst is. Alleen dan geven mensen de controle over hun leven uit handen.
In ons hart weten we het, maar ons hoofd wordt gebombardeerd met de boodschap dat de mens van nature slecht is, dat we het niet waard zijn. Dat we een baas nodig hebben die zegt wat we wanneer en hoe mogen doen. Het is een radicale keuze, die we alleen zelf kunnen maken, om te zeggen dat de mens van nature goed wil doen en in staat is om zelf, vanuit het hart, de juiste keuzes te maken.
Ik kies liefde. Ik kies vertrouwen. Ik kies loslaten. Ik kies jou.
Facebook
LinkedIn